Kosmetyka w średniowieczu

Kosmetyka w średniowieczu.

W średniowieczu (od 500 do 1500 roku n.e.) kontynuowano rzymskie tradycje kąpieli, które nabrały w tym okresie charakteru publicznego. Ponieważ istniało duże zapotrzebowanie ze strony ludności wszystkich warstw społecznych, budowano wiele łaźni. Powstał także zawód cyrulika, który wykonywał rozmaite czynności, np. przygotowywał kąpiel, masował i nacierał odwiedzających łaźnie różnymi olejami. Zajmował się też leczeniem małych ran, usuwaniem odcisków, wyrywaniem zębów, goleniem i obcinaniem włosów.

Rozszerzanie się wpływów chrześcijaństwa we wczesnym średniowieczu (500-900 rok n.e.) doprowadziło nie tylko do upadku cesarstwa rzymskiego, ale także higieny. Kościół potępił stosowanie kosmetyki i nazwał ją wymysłem pogan.

W średniowiecznej Europie dominowały wojny, ubóstwo i głód. Ludzie zupełnie nie dbali o higienę, co sprzyjało szerzeniu się chorób i epidemii. Wędrówki ludów przyniosły do Europy rozmaite choroby. Swoje żniwo zbierały cholera, dżuma i czarna ospa.

Rozwój chorób nasilał także brak higieny. Ludzie z obawy przed zakażeniem nie odwiedzali łaźni, które jedna po drugiej zamykano. Zamiast kąpieli używano różnych pachnideł, które przywozili rycerze z wypraw krzyżowych z obszaru Morza Śródziemnego, a przede wszystkim ze Wschodu. Obok aromatów roślinnych znane byty również zwierzęce, takie jak ambra, piżmo i cybet.

W tym czasie odkryto wiele ziół wykorzystywanych również do pielęgnacji. Czystość ciała kojarzono wówczas z czystością ducha. Z 1179 roku pochodzi przepis zakonnicy, świętej Hiidegardy, żyjącej od 1098 do 1179 roku, który brzmiał: „Skuteczna woń, jaka lico twoje od wszelkiego zła oczyści a przy tym cudowne działanie przyniesie: weź garść kwiatu lipy, rozmarynu i szałwii, co dobrze oczyszcza, też nieco kopru, co lico wygładza. A wszystko to zbierz przed poranną rosą, aby sił swoich nie utraciło.”

W tym czasie kosmetyką zajmowali się jedynie Arabowie. Do pielęgnacji ciała stosowano alkohol, wynalazek arabski. Drogi kosmetyki i medycyny rozeszły się dopiero w późnym średniowieczu, przed około pięciuset laty. W podręczniku medycznym z XIV wieku chorobliwe zmiany skórne są dokładnie oddzielone od zabiegów służących upiększaniu ciała. Preparaty kosmetyczne sporządzali często chemicy. Czasy średniowiecza to także okres magii i zabobonu. Szarlatani sporządzali i sprzedawali cudowne eliksiry młodości, które miały zapewnić wiecznie młody wygląd.