W zależności od właściwości i zakresu stosowania wyróżnia się cztery grupy środków powierzchniowo czynnych: anionowe, kationowe, amfoteryczne i niejonowe.
W kosmetykach do mycia największe znaczenie mają anionowe substancje powierzchniowo czynne, na drugim miejscu plasują się niejonowe i amfoteryczne. Syndety stałe zawierają 30-70% tych środków, najczęściej w połączeniu z wypełniaczami. Wypełniacze i środki wiążące, np. siarczan baru, kaolin, stearynian cynku i polisacharydy, zapewniają stałą konsystencję i zmniejszają rozpływanie się stałego syndetu w mydelniczce.
Syndety ciekłe zawierają substancje aktywne i dodatki pielęgnujące skórę. Hydrolizaty protein łagodzą drażniące działanie syntetycznych substancji powierzchniowo czynnych. Substancje natłuszczające, np. lecytyna, lanolina kosmetyczna czy monoglicerydy kwasów tłuszczowych, zapobiegają wprawdzie odtłuszczaniu, ale zmniejszają działanie myjące. Nowym rozwiązaniem jest dodanie do płynów do kąpieli mikrokapsułek z lipidami, które otwierając się podczas mycia pielęgnują skórę.
Do oczyszczania skóry szczególnie wrażliwej i chorej stosowane są przede wszystkim najmniej drażniące, amfoteryczne i niejonowe, substancje powierzchniowo czynne. Skóra lepiej znosi też te substancje z dodatkiem protein. O tolerowaniu syndetów przez skórę decydują nie tylko wyniki testów skórnych, zależy ono również od czasu działania, możliwości spłukania i częstotliwości stosowania.