Lecytyna – ceramidy

Lecytyna jest fosfolipidem, z którego zbudowane są m.in. błony komórkowe człowieka, zwierząt i roślin. Cząsteczka lecytyny powstaje w wyniku estryfikacji gliceryny, alkoholu trójwodorotlenowego, dwoma kwasami tłuszczowymi oraz pochodną kwasu fosforowego. Ze względu na swoje właściwości powierzchniowo czynne stosowana jest w tłustych emulsjach jako koemulgator i naturalny czynnik nawilżający. Ponieważ lecytyna zawiera niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, tj. linolowy i linolenowy, okazała się skuteczna w pielęgnacji skóry suchej i popękanej. Dzięki niej skóra robi się miękka i gładka. Emulsja z dodatkiem lecytyny wydaje się delikatniejsza. Jako składnik mydeł osłabia ich działanie odtłuszczające. Lecytyna jest ponadto materiałem wyjściowym do produkcji liposomów i innych cząsteczek transportujących.

Jedną z najważniejszych grup lipidów stosowanych w kosmetyce są ceramidy. Są to lipidy o swoistej budowie, różnej od zwykłych tłuszczów, należą do klasy tzw. sfingolipidów – połączeń aminoalkoholu sfingo-zyny z kwasami tłuszczowymi. Ceramidy występują w różnych tkankach, m.in. w skórze. Pełnią zasadniczą rolę w budowie naskórka, są głównymi składnikami cementu międzykomórkowego, bariery lipidowej regulującej wchłanianie i częściowo wydzielanie skórne. Ceramidy stanowią około 40% lipidów cementu, są odpowiedzialne za ciekłokrystaliczną, warstwową budowę i spoistość lipidów warstwy rogowej. Zasadniczy szkielet ceramidów powstaje w czasie obumierania keratynocytów. W ich budowie, obok zwykłych kwasów tłuszczowych, występują również kwasy wielonienasycone, przede wszystkim linolowy, którego obecność w ceramidach warunkuje m.in. miękkość naskórka. Ceramidy są cennymi składnikami kosmetyków pielęgnacyjnych, doskonale wnikają w naskórek i wbudowują się w warstwowe struktury cementu międzykomórkowego. W praktyce stosuje się mieszaniny ceramidów ze sterolami i lecytynami.

W handlu znajdują się trzy główne rodzaje ceramidów: prawdziwe ceramidy, nie różniące się budową od zawartych w cemencie międzykomórkowym, glikoceramidy, połączenia ceramidów z cukrami, stanowiące odpowiednik proceramidów wydzielanych przez keranocyty i tzw. pseudoceramidy, syntetyczne substancje zbliżone pod względem budowy chemicznej i właściwości do ceramidów, ale nie identyczne z produktem naturalnym.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *