Preparaty do makijażu ust cz.1

Pierwsze szminki znane byty już w starożytności. Byty to mieszaniny tłuszczów i barwników. Pomadka do ust wykształciła się jednak dopiero pod koniec XIX wieku w Paryżu. W jej skład wchodziły olej rycynowy, wosk pszczeli, łój jelenia i czerwone barwniki. Masa miata kształt sztyftu i była zawinięta w jedwabny papier. Pierwszą pomadkę do ust zaprezentował paryski perfumiarz w 1883 roku na światowej wystawie w Amsterdamie. Nazywała się „Magiczna różdżka Erosa” i kosztowała 100 złotych marek. Była więc towarem luksusowym. Dzisiaj pomadki do ust należą do najczęściej sprzedawanych artykułów kosmetycznych. Prawie potowa kobiet od 14 do 70 roku życia regularnie ich używa.

Pomadki dostępne są we wszystkich kolorach, od jasnoróżowego po czarno-fioletowy. Odpowiedni odcień szminki można uzyskać przez dodanie różnych związków chemicznych, np. tlenków żelaza od czerwonego do czerwono-brązowego, fioletu manganowego od różowego do lila oraz białych pigmentów dwutlenku tytanu i tyszczyku (miki). Dwutlenek tyra nu służy do rozjaśniania odcieni i produkcji poma dek w kolorach pastelowych. Łyszczyk nabłyszcza je i nadaje perłowy odcień.

Zdecydowane mocne kolory można uzyskać stosując barwniki organiczne. Ponieważ rozpuszczają się one w oleju i w wodzie, poddaje się je specjalnej obróbce, tzw. lakowaniu, dzięki któremu stają się nierozpuszczalne. Obecnie produkuje się głównie nierozpuszczalne laki glinowe. Do stosowania w kosmetyce dopuszczono na świecie tylko dziesięć organicznych laków. Razem z pigmentami nieorganicznymi zapewniają szeroką gamę odcieni. Barwniki stosowane w kosmetyce w Unii Europejskiej podlegają surowym przepisom.

Pozostałości metali ciężkich, takich jak arsen, antymon, ołów, kadm, rtęć i nikiel, a także produkty niepożądane reakcji lakowania nie mogą przekraczać określonych wartości dopuszczalnych, ponieważ szminka może być spożyta podczas jedzenia i picia. Jeśli szminka używana jest codziennie, przez cały rok „zjada się” ilość odpowiadającą jednej pomadce! (Polskie normy określają dopuszczalną zawartość metali ciężkich w kosmetykach).

Jakość pomadki oceniana jest przede wszystkim na podstawie czasu utrzymywania się jej na ustach. Pomadki o mocnych kolorach trzymają się na ustach dłużej niż transparentne i delikatnie barwione. Im więcej jest pigmentu w pomadce, tym lepiej pokrywa ona usta. Do pomadek szczególnie trwałych dodaje się związki silikonowe, które tworzą na ustach cienką warstewkę przedłużającą ich trwałość. Silikony dodawane do szminek nie mieszają się z wodą i tylko w nieznacznym stopniu z olejem. Nawet wyjątkowo trwałe i pokrywające usta pomad-ki nie zawierają więcej niż 10% pigmentów, na ogół jednak jest to 1-3%.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *